UP-date Walking Football

28-09-2018

UP-date 27 september 2018:
Jongens wat hewwe wij donderdag ’n mooi toernooi had in Leeuwarden. Jawel, in ’t Cambuurstadion nog wel. Tweeëndertig teams uut ’t hele land. Je kanne met rechtsegge dat dit ’t grootste Walking Football toernooi van Nederland was. Waar kwamen ze vandaan. Hou je vast: Amsterdam, Brabant twee teams, Cambuur met twee teams, Friese Oldstars, Groningen, Den Haag, Heerenveen twee teams, Iraanse Oldstars, Javaanse Oldstars, Limburgse Oldstars, Marokkaans team uut Den Haag, drie Molukse teams, Nederlandse Antillen, Rotterdam, Utrecht, twee team Suri Oldstars uut Amsterdam, Hoogezand, Turkse Oldstars Utrecht, Turkse Oldstars Zaandam, Twente met twee teams en o ja, Irnsum nog. Die lui uut de Randstad kwamen met bussen, ja geld zat zeker. Dat imponeerde ons wel wat. Ja, we waren onlangs tweede in Rotterdam, dat mut je oek niet wegpoetse. Maar toch…..!

Maar iedereen was gemotiveerd. Wij waren in poule 1 in deelt. Van te voren even wat rek en strek oefeningen en naar mekaar speule. Nou dat inspeulen liep oek bijna uut de hand. Bart Mesken suu ’n bal op goal skiete, maar die ging ver over. De bal was su hard dat die op de tribune belandde waar op dat moment gelukkig gien mees sat. Wel braken twee stoelsjes af. Bart beloofde de schade te vergoeden. Maar ja Bart seit wel ’s vaker wat. Age Tichelaar voelde ‘m in topvorm, althans dat beweerde hij. Wel moest die bij de organisatie komme omdat ze dachten dat Age stiekum ’n ‘bal’ onder sien shirt had. D’r waren vooraf broodjes en drinken voor iedereen. Op de middenstip speulde de hele middag twee bands te weten ‘FeeltheMix’ en ‘Malaku Oldstars band’.

Om 13.35 uur moesten we de eerste wedstried speule teugen de Molukkers. Die wuuden heel graag dat Joop Sopacua bij hun ging speulen. Ze boden zelfs honderd euro. Maar Jopie liet ‘m niet gek make en beloofde bij ons te blieven. Wel hewwe hem op ’t hart drukt sien landgenoten niet te steunen en d’r vol in te gaan. Je wete ’t maar nooit. Nou Joop speulde prima en we wonnen met 2-0. De volgende wedstried was ’n uur later teugen de Marokkanen. “Komme die lui soms uut de Skilderswiek”, fluusterde Gerard Kokkel angstig in mien oor. “Eh nee je sleeuwe”, liet ik wete. “En trouwens wat maakt dát uut.” ’t Waren hele aardige jongens. ’t Was wel wat sneu maar we wonnen met 6-1. Bart was met vier doelpunten op dreef. Joop één en ik zelf oek één. Dat was trouwens ’n pracht aanval over drie schijven. Echt uut ’t boekje. Ik maakte ’t met ’n hard schot mooi af. Op de tribune begonnen ze zelfs te applaudisseren, althans dat docht ik. Maar op ’t middenterrein stond de band te speulen. ’t Nummer was uut en daar klapten de meesen voor. Je kan je soms raar vergisse. De derde wedstried was teugen de Ghanese Oldstars. Ik hef nog nooit su veul buutenlanders sien dan op deze middag. Ik zei nog teugen Piet Kuiken: “Ik hoop niet dat Wilders op de tribune sit, want dan hef je straks de poppen an ’t dansen.” D’r was één van de Ghanese speulers die ’n tulband op sien kop had. Ik zei teugen ‘m: “Hest stou ’t niet warm seun, de kanst wel maaien kweke.” Gelukkig verstond hij ’t niet, want ja voor dast ’t weest vat die ’t verkeerd op. Nee, oek weer hele aardige jongens. Er deed oek ’n vrouwtsje met. Phoe, die zag d’r niet verkeerd uut. “Lekker kontsje”, althans dat beweerde Gerard Kokkel. Ik hef daar gien verstand van. Dat had Age oek in de gaten, die was niet bij dat meiske weg te slaan, ouwe charmeur. Maar oek deze wedstried wonnen we met 2-0. De laatste wedstried deed Bartje Mesken niet met. Die moest naar ’t golfterrein in Leeuwarden. Nou daar bist mooi klaar met. De laatste wedstried was teugen de Amsterdammers. Jopie was ’n tikkeltje blesseert. De bovenspier in sien rechterbeen deed zeer. “Ik hef wel wat massage olie”, liet Karst van der Heide met ’n uutgestreken gezicht weten. ’n Hele fles vol en Jopie maar smere. Maar dat spul begon as ’n gek te skuumen. Joop siet op ’t etiket, bleek ’t shampoo te wezen. Ja, dat binne gien grappen meer nou. Sun geintje had Gerard Kokkel oek in de horecagedeelte van ’t stadion. Jan Volbeda ging wat drinken hale bij de bar. We hadden allemaal twee consumptiemuntjes kregen. Jan vroeg wie d’r nog meer wat drinke wuu. “Ikke wel”, riep Gerard. “’n cola graag”, en gaf Jan ’n muntsje. Bij de bar wuuden ze dat muntsje niet annimme. Nog al logisch. Wat bleek, die Kokkel had ’n muntsje van Albert Heijn geven. Dat was lache natuurlijk. Maar afijn de Amsterdammers. Die waren geslepen en daar tuinden wij stelletje boerelullen in. Su lieten ons eerst komme en dan vliegensvlug d’r uut en knalle vanaf 15 meter. Binnen no time stonden we met 0-2 achter. Zij gingen toen verdedigen en we kwamen d’r niet deur. Ja één doelpunt van Piet Kuiken, maar dat werd afkeurt. Nou ja, we werden toch nog groepswinnaar en dat is toch wel ’n prestatie vonden we zelf. Nee, gien beker helaas. D’r waren gien priezen.

Na afloop even douchen, maar dat was ’t enigste minpuntsje. Te weinig douchecabines. Ja, Age wuu wel bij dat Ghanese vrouwtsje douchen, maar dat hewwe maar niet toestaan. Daar komt niks gien goeds van. Hierna was er in ’t restaurant ’n Chinese maaltied. Bijzonder lekker. O ja, oek nog even met Sonny Silooy op de foto. Deze speulde vroeger bij Ajax en is ambassadeur voor Walking Footbal. Jopie kon de vader van Sonny heel goed vanuut de muziekwereld. Dan hef je wat voor.

Woensdag weer trainen op ’t veld van fc Harlingen. Op vrijdag 5 oktober staat er weer ’n nieuw toernooi voor de deur. Deze keer in Almelo. Ja su kom je nog ’s ergens. De opstelling was Piet Kuiken, Bart Mesken, Wiep van der Meulen, Jan Volbeda, Karst van der Heide, Age Tichelaar, Joop Sopacua en ondergetekende. Romke Keur, Gerard Schuil en Siem Rumping (deze week nieuw) speulden bij de Friese Oldstars omdat die te weinig voetballers hadden. Al met al kanne we stelle dat dit ’n perfect georganiseerd toernooi was. De Leeuwarders verdiene dan oek ’n pluumke. Dit was weer ’n UP date.