Walking Football belevenissen

23-10-2019

Walking Football belevenissen
HARLINGEN – ’t Was woensdagmorgen gelukkig knap weer om te trainen. Trainer Marcel was d’r oek weer. Hij had vorige week ’n ontsteking an sien heup en ik kan jumme uut ervaring vertelle dat dit niet prettig is. Begin december hoopt hij ’n nieuwe heup te krijen. Daar sal die vast van opknappe. Tenminste dat is mien ervaring en su segge oek dat je d’r ’n stuk knapper van wudde.

Door Ubbo Posthuma

Dus vorige week hadden we gien trainer. Gelukkig wierp Guus van Hurck zich op om ons te trainen. Nou dat sal wel ’n mooi zooitje wudde, was de gedachten bij veul knapen. Nou mooi niet. D’r viel niet met Guus te spotten. “Vreet houwe en speule”, liet hij in onvervalst Harlingers wete, as d’r weer een begon te zeuren. We hewwe dan oek veul meer achting voor Guus kregen. Sommigen noemden hem al de ‘kleine generaal’, refererend an Dick Advocaat.
Romke Keur was oek even uut de roulatie, al was hij d’r wel even om te kieken. Opereert an sien ogen, en dan mut je even rust houwe. “Hef nooit weten dat dit gras su mooi groen was”, liet Romke ontroerd wete.

Nou Jopie Sopacua was oek weer terug van vakantie. Op ’t Griekse eiland Korfu het die de boel op stelten set. Hij vloog, althans dat wudde seit, met de Engelse vliegmaatschappij Thomas Cook. Heen ging wel, maar terug wudde ’n probleem. De bende was failliet. Joop en sien vrouw wuuden uiteraard naar huus terug, maar ja je kanne dat hele eind moeilijk zwemme. Dus verzon Joop ’n list. In ’t dichte woud op ’t eiland verzamelde hij banane bladeren en rietstengels. Nee, natuurlijk mocht dat niet, beschermd natuurgebied. Maar daar gaf Jopie niks om. En jumme gelove ’t miskien niet, maar hij bouwde van al dat spul ’n kleine kano om daarin de oversteek in te wagen. Sien vrouw wilde eigenlijk niet met, omdat ze sien bouwkunsten niet vertrouwde. Om ’n huuske van Lego te bouwen is voor hem al moeilijk genoeg. Maar ze stapte toch maar in. Twee peddels had die in ’n speulgoedzaak kocht. Maar nog gien twee en ‘n halve kilometer op zee roeiend, brak een van de peddels. En oek de boot begon oek nog ‘s te lekken. “Verzin asjeblieft ’n list”, liet sien vrouw angstig wete. Dus dook Jopie in zee met ‘n panty van sien vrouw om de hals, waarbij de andere kant an ’t bootsje vast zat. Al zwemmend kwam hij drie uren later doodop bij ’t strand. Maar daar stond de politie hem al op te wachten. Die dochten dat d’r weer ’n vluchteling an land kwam. Hij het anderhalf uur op ‘t politiebureau lulle mutten as Brugman, om die lui d’r van te overtuugen dat die uut Harlingen kwam. Sien geluk was dat hij ’n officiële clubcard van fc Harlingen sien late kon. Gelukkig konden ze meteen dezelfde dag op ’n KLM vliegtuug stappe.

Eenmaal op Schiphol, waar hij via de trap ’t vliegtuug verliet, boog Joop ‘m naar voren en ging op sien knieën sitte. “Jezus wat doe je nou”, riep sien vrouw met ’t skaamrood op haar kaken. Even later kuste Joop de grond, su blied was hij om weer in Nederland te wezen. “De liekst de Paus wel”, lachte sien vrouw opgelucht. Na ’n paar uur reize met de auto, zagen ze dan eindelijk de Stienen Man weer. Dolgelukkig dat su weer in Harlingen waren. Thuus begon hij geliek sien voetbaltas in te pakken, want ja hij suu en moest de volgende dag weer naar ’t Walking Football toe. “Suust eerst niet even de koffers uutpakke”, zei sien vrouw terecht. Maar die drang naar ’t Walking Football kan ik mij oek helemaal voorstelle, want ’t blieft ’n fantastisch gebeuren op woensdagmorgen.

Iedereen is dan oek om 9.30 uur hartelijk welkom in de kantine van fc Harlingen. En je hoeve echt gien Frankie de Jong of Georginio Wijnaldum te wezen.