Trainen onder herfstachtige weersomstandigheden

01-12-2018

Trainen onder herfstachtige weersomstandigheden
’t Valt altied teugen om na ’n toernooi de draad weer op te pakken. ’t Regende woensdagmorgen en as ik ergens ’n hekel an hef, dan is ’t regen. Maar ja, je wille je oek niet kenne late. Dus d’r toch maar heen. Verbazingwekkend toen ik de kantine van fc Harlingen binnen kwam. Bijna iedereen was er.

Door Ubbo Posthuma

’n Paar afvallers. Frans Hoekstra had last van sien hamstrings. De naweeën van ’t toernooi in Amsterdam. Joop Sopacua was er wel, maar trainde niet met. Die jonge had last van sien ribben, oek vanwege Amsterdam. Ik vraag mij af, mutte we in de toekomst nog wel naar Amsterdam. Veul blessures en oek burgemeester Femke Halsema wud er met hur boerka toestanden niet populairder op. Nou ja, dat mut de leiding dan oek maar uutmake.

Trainer Marcel en Stijn Kooijman hadden verheugend nieuws. De gemeente gaat ’t Walking Football su as ’t nou draait vier jaar subsidiëren. Su binne heel tevreden wat wij allemaal doen. Dat betekend tevens dat we onze geweldige trainer houwe magge. Want eerlijk is eerlijk, die jonge doet ’t fantastisch. Hij mut soms wel wat anhore, maar weet precies hoe die met de Harlingers om mut gaan.
De training stopt op woensdag 12 december. Dan gaan we even in retraite, dat doet de ministerraad oek, dus waarom wij niet. Na deze training sitte we nog even gezellig bij elkaar. Berend Visser sal wat visjes bakke en Romke Keur suu wat oliekoeken met nimme. Ja, ’n mooi combinatie hoor ik enkelen van jumme dinke. Straks spuie as ’n reiger.
In de winterstop gaan we ’n keer in de zaal voetballe en gaan we samen met de echtgenotes jeu de boulen. As dat niet leuk is. Su komme we de winter wel deur.

Maar de trainer is onverbiddelijk. “Jongens 10 uur, omklede en naar ‘t veld.” Potverdorie, ’t was stervende koud. Gelukkig was ’t bijna droog. Bijna iedereen had sien lange trainingsbroek en jasje an. Gerard Kokkel had zelfs sien handschoenen an en ’n muts op. Nou von ik dàt wel wat overdreven. “Gaast skiën seun”, zei Romke Keur. Ja die kan d’r oek altied mooi met ankomme. Met verbazing zagen we Klaas van der Hoek ’t veld op kommen. Korte broek en shirt met korte mouwen. “Lieve stakker seun, hest stou ’t niet koud.” Klaas schudde van nee. Hij het vroeger bij de Mariniers seten, ja dan binne je natuurlijk wel wat went. Oek Jan Volbeda was in sien korte broek. Sien pôten begonnen langzamerhand wat blauw te wudden. Maar toch deursette. Die jongens binne keihard.
We trainden voornamelijk op techniek. Bal an nimme, schijnbewegingen maken enzovoort. Verder nog ’n tikspel met de bal an de voet. Drie man kregen ’n rood hesje en moesten de speulers su veul mogelijk tikke. Vermoeiend spelletje. Na ’n aantal minuten moesten drie anderen ’t doen. Steeds wudde vraagt hoeveul je tikt hadden. Dat liep van zes tot soms twaalf keer. “Hoeveul hest stou aftikt Kokkel”, vroeg trainer Marcel. “Zonder blikken of blozen antwoordde hij 213 keer.” Ja, dan mut je je maar goed houwe kanne met sukke artiesten. Hierna nog even ’n paar partijtjes vier teugen vier. De laatste partij was zes teugen zes. Romke: “In de spits Ubbo.” Even later ’n mooi pass van de Bolswarder en ex-Harlingen 1 voetballer. Ik kon gelijk score. Maar Age was mien teugenstander. Na die goal bleef die maar om mij heen hange. “Lazer even op je”, zei ik met ’n knipoog. “Jou binne uiterst gevaarlijk, ik hef opdracht om dei te skaduwen”, merkte Age stoïcijns op.

Nou ja, ’t was weer ’n hele plezierige training. Alvorens we nog ’n bakje in de kantine namen, was ’t eerst even douche. Vier man kanne tegeliek douche. Nico Beuker stond ongeduldig achter mij te wachten. “Nico seun, wilst stou mien rug even wasse.” “Ja hur jonge, ik sta hier toch maar te wachten”, lachte Nico. Na de koffie, ’t liep teugen twaalven, ging iedereen weer huuswaarts. Tevreden en goed gemutst na weer ’n intensieve maar zeer nuttige training. Dit was weer even ’n U.P. date.