In memoriam Kees Leijen

08-01-2020

In memoriam Kees Leijen

Kees Leijen is niet meer, Harlingen heeft weer een markant figuur verloren. Kees was bij iedereen bekend als Kees op de pot, waar die naam vandaan komt is niet echt bekend. Kees kwam uit IJmuiden en als hij dan in een vrolijke bui was begon hij het lied “op de sluizen van IJmuiden te zingen. Kees was een sociale man, als hij kon dan wilde hij iedereen wel helpen.

Hij trouwde met Greta en zij kregen drie kinderen Arie, Miep en Ineke waar hij blij en gelukkig mee was. Kees had een caravan en die stond op de Zeehoeve, en ook daar was hij altijd bezig. Bingo organiseren en dan prijsjes halen bij de Harlinger middenstand. De meesten lieten Kees niet met lege handen staan. Hij was de eerste portier in Harlingen en wel bij Hennie en Flip van de Weinstube. Wie kent hem niet in zijn glimmend blauwe colbertje met zwarte revers. Hij was altijd netjes en beleefd aan de deur maar als je problemen maakte dan stond Kees op zijn strepen. Bij de vele wedstrijden die de voetballers van de Weinstube speelden was Kees altijd de verzorger. Samen met baas en vriend Flip ston ie dan an e kant met een emmer water en een spons.

Ook bij de vv Harlingen was Kees een onmisbaar figuur. Hij was het die met zijn dochter Miep het kaboutervoetbal opzette. En velen die daar trainden hebben er nog steeds goeie herinneringen aan. Nico Beuker benoemde Kees later als materiaal man bij het eerste van vv Harlingen en Kees ontbrak nooit. Later ging Kees dezelfde functie bekleden bij de veteranen. Ook bij de fusie club Harlingen was Kees nog steeds vrijwilliger.

Afgelopen zomer was Kees al wat ziek maar hij kwam wel naar de Voorstraat om bij het Horecakaatsen de buitenlijn in de gaten te houden, steevast bij perk 1. En hij was er al vroeg bij want ook de lijnen trok hij mee, samen met Age Tichelaar, Bertus Nieuwenburg en Hilbrand Pollema. Voor de organisatoren was het daarom s’ morgens heel vroeg al een feestje met Kees en zijn makkers. En aan de lijn was Kees onverbiddelijk, buuten was buuten en zitte was zitte en verder gien gelul.

 

Als stuurman bij het roeien in de haven tijdens de Visserijdagen was hij een echte leider die luid en duidelijk, haal op gelijk brulde, staande met het roer in hand . In de boot roeiende Sip Luxwolda, Robbie Postma, Leendert Buis, Wiebe van Dijk en Kees an ut roer. Dat was een gezellig stel en die lagen de boot wel us an bij restaurant Neptunus. En toen Kees naar buuten keek was de boot losslagen en dreef richting havenmond. Kees regelde meteen een andere boot en bracht hun sloep weer netjes terug.

En dan was Kees oek nog vaak an ut onkruud skrabben, tussen de stienen vut. Ut radiootsje, sien stoeltsje en een fles water met, ‘s morgens vroeg had ie dan de halve buurt al wakker van sien geskrab.

Zijn laatste jaren bracht Kees door in de Spyker en ook daar deed hij menig karweitje voor de inwoners of hij organiseerde wat. Wat was hij trots toen er een laantje naar hem werd vernoemd bij de Spyker, hij glom erover. Kees werd minder maar ondanks dat bleef hij doorvechten, Kees gaf niet snel op. Tegen deze ziekte is echter niet te vechten en ook Kees redde dat niet. En zo verloor Harlingen weer een markante man die een hele hoop goeds gedaan heeft in zijn leven, voor de Harlingers. De wast een fijne vent Kees, en se as wij wel zegge, hij was se goed as bôlle, we zalle die niet vergete Seun.
Rust zacht Kees.