Ik had de hoop dat het dit jaar anders zou zijn…

14-07-2023

Teamuitje fc Harlingen 1 & 2

Zoals elke bestsellerauteur doe ik hierbij eerst een bedankje aan een aantal mensen:

• StayOkay Hostel Egmond – voor de coulance gedurende het hele weekend
• De tante van Sil Stam – voor de lekkere tosti’s
• Organisatie van Egmond Festival – voor het organiseren van het festival ter ere van het teamuitje van fc Harlingen 1 & 2.
• Al mijn teamgenoten – voor dit geweldige weekend!

Veel leesplezier!

 

‘Hey ga je mee, naar Egmond aan de Zee’

Het heeft even geduurd, vorig jaar door gebrek aan ganzenveren geen verslag (gelukkig hebben we zelf de foto’s nog) maar hier is dan toch weer een verslag van het teamuitje. We zochten het dit jaar dichterbij: Egmond. Dan denk je, wat moet je in Egmond? Dat vroegen wij ons ook af. Echt zo’n plekje waar je alleen komt als je eenmaal je AOW en goed gevuld pensioen ontvangt en een afbetaald huis hebt. Eigenlijk dus het perfecte plekje voor Mart. Want Mart is dan wel 19 jaar, hij kleed en gedraagt zich als die 69 jarige buurman die geluk heeft gehad met zijn hypotheek en in het weekend lekker op pad gaat met zijn zeilboot.

Enfin, op reis naar Egmond. We verzamelden ons bij de club, 14:00. Zoals altijd was er iemand te laat. Verdelen over de auto’s en op pad. Alsof het zo zou moeten zijn stond natuurlijk die verschrikkelijke Afsluitdijk open. Zomers door Harlingen rijden of fietsen is ergerlijk met al die open bruggen maar die Afsluitdijk is echt een verschikking. Dan heb je ook nog van die mensen die zeggen: “maak je niet druk, je hebt al vakantie”. Die mogen van mij echt stikken in appelflap. Vakantie betekent zo snel mogelijk dat lekkere koude pilsje in mijn hand, niet wachten voor een of ander knullig zeilbootje.

Verder verliep de reis naar Egmond vrij vlekkeloos, een enkele keer stoppen omdat ‘mister Leeuwarden’ moest plassen. Blijkbaar kan hij niet staand, in de buitenlucht, presteren. Het prinsesje moest even een beetje privacy hebben, gelukkig was er een tankstation in de buurt.

Kwart voor vier kwamen we ongeveer aan bij het hostel. Een hostel was vorig jaar (vooral bij de organisator) goed bevallen: prima kamers, en een simpel maar nuttig ontbijtje. Waar vorig jaar iedereen werd vrijgelaten en er niks op programma stond, leek het wel verstandig om zeker in het bruisende Egmond wel het e.e.a. op het programma te zetten (ook om te zorgen dat iedereen zich een beetje in hield). Zaterdagochtend een tour door het AFAS Stadion. Zaterdag middag kaatsen, zondagmiddag Archery Tag en daarna lekker “nasi’tje tjappen” met aansluitend 2 uren onbeperkt drinken.

‘Blauwe Dop, Houw eens op of toch Douwe Bob?’

Vrijdag begon goed, eerst fietsen ophalen. Bij het terugfietsen naar het hostel ging de eerste fiets al kapot. Iedereen is natuurlijk helemaal hyper, het is net alsof iedereen weer 6 jaar is en sinterklaas komt. ’s Avonds gingen we naar het dorpsfeest van Egmond, daar konden we voortzetten wat we begonnen waren in het hostel: bier drinken. Als je als groep van 24 man aan komt op een dorpsfeest van Egmond word je wel wat raar aangekeken maar voordat je het weet neem je de hele tent op sleeptouw, vloeit het bier rijkelijk en wordt de polonaise ingezet. Leuke bijkomstigheid was dat Blauwe Dop, Houw eens op, of Douwe Bob, ook nog even 10 minuutjes kwam zingen.

Nou ja, eigenlijk hebben wij met zijn allen 5 minuten gezongen, en hij nog de laatste vijf. Na het feest in de tent zijn we nog naar Cafe ’t Swintje gegaan. Daar kunnen we kort over zijn: Ik denk dat een hospice meer sfeer en gezelligheid heeft…

‘AFAS Stadion, geile hond in paringstijd’

De zaterdag begon vroeg, we moesten namelijk al om 10:30 bij het AFAS stadion zijn. Eerst even ontbijten en vervolgens richting het stadion. Mart was als een echte pensionado in slaap gevallen in de hangmat. Gelukkig was er een zeer oplettende Duitser die zei dat we nog iemand mistten anders lag hij er waarschijnlijk nog steeds. Remko was de dag niet heel goed begonnen. Laten we maar zeggen het licht stond aan maar er was niemand thuis. Als een zombie zat hij op de fiets. De fietsrit voelde als een mix tussen veldrijden en Tour de France. We moesten bergetappes beklimmen, omgevallen bomen omzeilen en sprintjes inzetten om een beetje bij elkaar te blijven.

Uiteindelijk kwamen we door een foute route alsnog te laat binnen. Bij binnenkomst werd gelijk de kraan leeggedronken. Vitens belde al naar het stadion om te vragen of er een leiding gesprongen was zoveel water vloog er door heen. Als tourgids kregen we een levende encyclopedie, ‘t leek wel alsof hij de Leeuwarder courant had ingeslikt. Met af en toe wat ongemakkelijke momenten die ook wel hilarisch waren hebben we de tour volbracht.

Remko was de hele tour, altijd net niet, waar de groep was. Die heeft als een geile hond in paringstijd zijn geur overal even achter gelaten: de toiletten op de gangen, de toiletten in beide kleedkamers, bij het spelershome, in de skybox. Je kunt eigenlijk wel zeggen dat Remko meer van het stadion gezien heeft dan wij. Al had ik niet graag met hem geruild. Voordat de terugreis werd ingezet zijn we eerst nog even langs de McDonalds gegaan. Dit maakte de terugreis wel een stuk aangenamer.

‘Wie heeft de grootste?’

’s Middags zijn we naar het strand gegaan. Op advies van Martijn een andere route gekozen, dat is ook gelijk de laatste keer dat we naar Martijn luisteren. Er kwam geen eind aan. Eenmaal op het strand werd wel weer duidelijk dat het talent en techniek ervan af druipt in Harlingen 1 en 2. Menig bal werd vakkundig op het hoofd van een in het zand spelend kind gelegd. We zijn uiteindelijk maar gaan overgooien in het water. Onze eigen kindsoldaat, Imro, durfde het water niet in. Best begrijpelijk want het was nog redelijk fris en die beste jongen heeft geen grammetje vet op zijn lichaam. Als je niet beter zou weten zou je denken dat het lopende reclamebanner is van Unicef: geef om dit kind. Na het spelen in het water even lekker liggen op het strand, een aantal vonden het een strak plan om dan maar op het “harde strand” te gaan liggen. “Want dat ligt zo comfortabel”….. Gelukkig had Pieter zijn grootste handdoek meegenomen naar het strand om lekker op te liggen. Dat die handdoek niet groter was dan de gemiddelde theedoek en Pieter daar met zijn goddelijke lichaam niet op past had hij bij het inpakken even niet over na gedacht. Bij het uittrekken van mijn eigen shirt werd ook wel duidelijk dat ik wel vaker naar het strand moet; “Het liekt wel alsof je op vakansie bist weest in de coen-tunnel”.

‘Duo Pennotti Vodka’

De zaterdag avond bestond uit lekker pizza eten bij het Hostel. De New York Pizza van Heiloo schrok zich dood, ineens werden er 24 pizza’s besteld, moesten ze toch nog eens aan het werk in dat dooie dorp. Na de pizza’s werden er nog wat drankjes genuttigd en werd de koers weer ingezet naar de feesttent. In de tent was het erg druk en aangezien een aantal van ons minder goed met die prikkels om konden gaan verbleven we voornamelijk buiten de tent. Sensatie was er ook nog, twee groepen jongens kregen ruzie. Net op het moment dat het los ging was daar de heilige messias Pieter. Daar kwam hij aan met twee van die Siersema-bloembak-tray’s gevuld met bier (waar die kleine bloembakjes inzitten met viooltjes). Hij liep als James Bond uit een brandend gebouw met zijn bloembaktray’tjes vol met bier tussen de twee vechtende groepen door en ineens was de ruzie gesust. Een prachtig gezicht. Ondanks dat Egmond Jan dacht dat het zaterdags tot 3 uur duurde, was het om 23:00 gewoon gedaan. Dus weer op naar het hostel, daar werd het plan gemaakt om nog naar Alkmaar te gaan. Ondergetekende zou mee maar die taxi duurde zo lang. Wachten voor de afsluitdijk vind ik erg, wachten op een taxi nog veel erger. Dus die taxi kwam uiteindelijk voor jan met de korte achternaam (ik vond mijzelf nog schappelijk aangezien hij 45 minuten te laat kwam). Wat er is gebeurd in Alkmaar is mij niet bekend dus daar heb ik geen verslag van. Wat er gebeurd is in het hostel wel dus daar gaan we verder.

De bar van het hostel was onderhand dicht (en leeg) dus ging de eigen voorraad er ook aan, waaronder een heerlijke duo-pennotti vodka, twee flessen Beerenburg en de zakken chips van Karim. Jelmer had al snel door dat die polen toch wel goed spul maken en heeft in moordend tempo die fles opgedronken. Toen dat ook allemaal op was werd de bierkoerier ingeschakeld. Het leek erop dat we werden belazerd, maar Marco bleef hoop houden. Hoop doet leven, want Marco had gelijk, het bier kwam. Het was blijkbaar minder gezellig in Alkmaar dan bij het hostel want toen de jongens die wel naar Alkmaar waren terugkwamen zaten wij nog lekker te filosoferen over onze “Duo Pennotti vodka”. Zoals supporters bij profclubs de spelers van de tegenpartij uit zijn slaap houden was het hier juist het voetbalteam die andere gasten uit hun slaap hield. Er werd dan wel geen vuurwerk afgestoken maar ene Karim is huilend in slaap gevallen nadat hij erachter kwam dat zijn chips was opgegeten.

‘Vincaint en Arne Slot’

Iedereen kon zondag’s lekker uitslapen want er was geen activiteit gepland. Het weer liet ook wel wat te wensen over waardoor iedereen een beetje bij het hostel bleef omspoken, muntjes proberen terug te brengen op het dorpsfeest. Aangezien we ons voorbeeldig gedragen hebben en onderhand bekend waren in het hele dorp kregen we toch nog aardig wat geld terug voor de overgebleven muntjes.

Daarna konden we ons melden in Alkmaar bij het Archery Tag, een soort lasergamen maar dan met pijl en boog. Ondanks dat Karim als een soort Robin hood over het veld rende, eindigden al zijn pijlen nog geen meter van hem op de grond. Winnaar van het Archery Tag was Vincaint (spreek uit: Vinzand), hij kreeg als prijs een complete Aldi outfit. Door het slechte weer hebben we ook nog even echt kunnen boogschieten. Er werd nog even geopperd om Ivo met een appel op zijn hoofd er neer te zetten, je zag de leiding even twijfelen maar helaas mocht dit feestje niet doorgaan. Daardoor moesten we dus toch nog naast Ivo zitten bij het “Nasi tjappen”. Onze eigen molukker was toen helemaal in zijn element. Na en tijdens het eten werd er ook goed gedacht aan de vochthuishouding. Uiteindelijk is een deel al naar huis gegaan op zondagavond. Vanaf volgend jaar maar een regel invoeren: vroege verlaters moeten ter compensatie de pot spekken. Anyway, dodo’s naar huis, andere dodo’s bleven in het hostel, de rest: Alkmaar in!

Na een paar pilsjes op het terras werd er op zoek gegaan naar een mooi bruin cafe’tje, deze werd gevonden in de vorm van Cafe de Oude Stad. Jarno werd onze eigen barvrouw, Arne Slot regelde de muziek. En als een volleerd mannenkoor werden de liederen meegezongen, zelfs een uptempo versie van Mooie Stad aan het wad werd zonder moeite uit de mouw geschud. Al het personeel ging mee en de laatste uurtjes werden nog volgemaakt in Cafe de Eenhoorn. Rond 2:45 uur waren we weer allemaal terug in het hostel. Prima tijd om lekker te gaan slapen.

‘Ik had de hoop dat het dit jaar anders zou zijn toen mijn wekker ging om 9:00 uur’

Maar de maandag was weer als vanouds. Mijn kamergenoten sliepen nog, ik had ze wel enigszins wakker gemaakt. Maar toen ik eenmaal bij de ontbijtzaal aan kwam was het wel duidelijk. Iedereen lag nog in dromenland…

Rond kwart voor 10 was het merendeel wel wakker. Ik zeg het merendeel want van de 18 man die over waren, waren er zo’n 10 wakker. Dan word het toch nog een klusje om iedereen 10 uur eruit te hebben. Gelukkig was het hostel schappelijk en kwam de schoonmaak iets later.

Na het retourneren van de fietsen kon de terugreis ingezet worden. Onze hubo is onderhand aan het zoeken naar ingewanden op de zwarte markt van China want die van hem liggen nog ergens bij een tankstation tussen Harlingen en Egmond (ik zal je de foto’s en filmpjes besparen).

Al met al was het weer een memorabel teamuitje. Weekendje zuipen met je maten van de voetbal en dan weer naar huis. Het ideale weekendje weg. Als het aan mij ligt blijf ik dit ook nog wel even doen. Voor je het weet vraagt je dochtertje of papa mee wil in de glijbaan en zit je daar vast met een dikke duitser in je nek. Nee, doe mij dan maar lekker weekendje zuipen met voetbalmaten. Tot volgend jaar!!!

Foto’s: privé archief